Ψηφιακές ....παραλίες
Σάββατο 23 Απριλίου 2016
Παρασκευή 22 Απριλίου 2016
Πέμπτη 21 Απριλίου 2016
Τρίτη 19 Απριλίου 2016
Δευτέρα 18 Απριλίου 2016
ΑΙ ΓΕΝΑΙΑΙ ΠΑΣΑΙ
Αι
γενεαί πάσαι,
ύμνον τη ταφή σου
προσφέρουσι, Χριστέ μου.
ύμνον τη ταφή σου
προσφέρουσι, Χριστέ μου.
Καθελών
του ξύλου
ο Αριμαθαίας
εν τάφω σε κηδεύει.
ο Αριμαθαίας
εν τάφω σε κηδεύει.
Μυροφόροι
ήλθον
μύρα σοι, Χριστέ μου,
κομίζουσαι προφρόνως.
μύρα σοι, Χριστέ μου,
κομίζουσαι προφρόνως.
Δεύρο
πάσα κτίσις
ύμνους εξοδίους
προσοίσωμεν τω Κτίστη.
ύμνους εξοδίους
προσοίσωμεν τω Κτίστη.
Ους
έθρεψε το μάννα,
εκίνησαν την πτέρναν
κατά του ευεργέτου.
εκίνησαν την πτέρναν
κατά του ευεργέτου.
Ιωσήφ
κηδεύει
συν τω Νικοδήμω
νεκροπρεπώς τον Κτίστην.
συν τω Νικοδήμω
νεκροπρεπώς τον Κτίστην.
Ω
γλυκύ μου έαρ,
γλυκύτατόν μου τέκνον,
που έδυ σου το κάλλος;
γλυκύτατόν μου τέκνον,
που έδυ σου το κάλλος;
Υιέ
Θεού παντάναξ,
Θεέ μου, πλαστουργέ μου,
πως πάθος κατεδέξω;
Θεέ μου, πλαστουργέ μου,
πως πάθος κατεδέξω;
Έρραναν
τον τάφο
οι μυροφόροι μύρα
λίαν πρωί ελθούσαι.
οι μυροφόροι μύρα
λίαν πρωί ελθούσαι.
Ω
Τριάς, Θεέ μου
Πατήρ, Υιός και Πνεύμα,
ελέησον τον κόσμον.
Πατήρ, Υιός και Πνεύμα,
ελέησον τον κόσμον.
Ιδείν
την του Υιού σου
ανάστασιν Παρθένε,
αξίωσον σους δούλους.
ανάστασιν Παρθένε,
αξίωσον σους δούλους.
Αι
γενεαί πάσαι
ύμνον τη ταφή σου
προσφέρουσι, Χριστέ μου.
ύμνον τη ταφή σου
προσφέρουσι, Χριστέ μου.
Πέμπτη 14 Απριλίου 2016
Τρίτη 12 Απριλίου 2016
Δευτέρα 11 Απριλίου 2016
Ένα μεσημέρι
στης Ακρόπολης τα μέρη
άπονοι ληστές κάναν
τις πέτρες
τις ζεστές λημέρι
στο Μοναστηράκι
Βαυαροί Χωροφυλάκοι
μες την αντηλιά
χορεύουν μπρος
στο Βασιλιά συρτάκι
Στην Κρήτη και στη Μάνη
θα στείλουμε φιρμάνι
σε πολιτείες και χωριά
θα στείλουμε φιρμάνι
να 'ρθουν οι Πολισμάνοι
να κυνηγήσουν τα θεριά
Κάτω στο λιμάνι
τραγουδάν οι Πολισμάνοι
ήρθαν τα παιδιά
μα' χουν ακόμα
την καρδιά στη Μάνη
ήρθανε την Τρίτη
τα παιδιά του Ψηλορείτη
πίνουν τσικουδιά
μα' χουν ακόμα
την καρδιά στην Κρήτη
Στην Κρήτη και στη Μάνη
εστείλαμε φιρμάνι
σε πολιτείες και χωριά
εστείλαμε φιρμάνι
κι ήρθαν οι Πολισμάνοι
και διώξαν όλα τα θεριάΤετάρτη 6 Απριλίου 2016
Τρίτη 5 Απριλίου 2016
Δευτέρα 4 Απριλίου 2016
ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ ΤΗΛΕΜΑΧΟΥ -ΟΔΥΣΣΕΑ
Το
κείμενο είναι από τη ραψωδία π, όπου περιγράφεται η αναγνώριση του Οδυσσέα από
τον Τηλέμαχο. Δες πώς είναι οι αντίστοιχοι πρωτότυποι στίχοι της ραψωδίας που
είναι στο μάθημά μας
“Ἀλλιώτικος μοῦ φάνηκες, ὦ ξένε, ἀπὸ τὰ πρῶτα·
ἄλλα φορεῖς κι ἡ ὄψη σου κι αὐτὴ ἀλλαγμένη τώρα.
Ἕνας θένα 'σαι ἀπ' τοὺς θεοὺς ποὺ κατοικοῦν τὰ οὐράνια.
Ἐλέησέ μας, σοῦ τάζουμε καλόδεχτες θυσίες,
καὶ δῶρα χρυσοδούλευτα· προσπέφτω σου, λυπήσου”.
Τότες τοῦ ἀπάντησε ὁ τρανός, πολύπαθος Δυσσέας·
“Θεὸς δὲν εἶμ' ἐγώ· γιατὶ μὲ θεοὺς μὲ παρομοιάζεις;
παρὰ εἶμ' ἐγὼ πατέρας σου, ποὺ ἐσὺ γι' αὐτὸν πονώντας
τόσα τραβᾶς ἀπὸ κακοὺς καὶ δύστροπους ἀνθρώπους.
” Μ' αὐτὰ τὰ λόγια φίλησε τὸ γιό του, καὶ τὰ δάκρυα
τοῦ τρέξαν ἀπ' τὰ μάγουλα, ποὺ ὡς τότες τὰ κρατοῦσε..........................................................................................
Εἶπε, καὶ κάθισε· κι ὁ γιὸς στὴν ἀγκαλιά του πῆρε
τὸ δοξαστὸ πατέρα του μὲ θρήνους καὶ μὲ δάκρυα.
Τότες κι οἱ δυὸ ξεβούρκωσαν, καὶ δυνατὰ στριγγλίζαν,
κι ἀπ' ὄρνια ξεφωνίζοντας πιὸ ἁψὰ κι ἀπὸ σπαράχτες
ἀγιοῦπες ἢ θαλασσαϊτούς, ποὺ πῆραν τὰ μικρά τους,
ἀκόμα πρὶ φτερώσουνε, τῆς ἐξοχῆς οἱ ἀργάτες·
τόσο πικρὰ ἀπ' τὰ βλέφαρα τὰ δάκρυα τους χυνόνταν.
ἄλλα φορεῖς κι ἡ ὄψη σου κι αὐτὴ ἀλλαγμένη τώρα.
Ἕνας θένα 'σαι ἀπ' τοὺς θεοὺς ποὺ κατοικοῦν τὰ οὐράνια.
Ἐλέησέ μας, σοῦ τάζουμε καλόδεχτες θυσίες,
καὶ δῶρα χρυσοδούλευτα· προσπέφτω σου, λυπήσου”.
Τότες τοῦ ἀπάντησε ὁ τρανός, πολύπαθος Δυσσέας·
“Θεὸς δὲν εἶμ' ἐγώ· γιατὶ μὲ θεοὺς μὲ παρομοιάζεις;
παρὰ εἶμ' ἐγὼ πατέρας σου, ποὺ ἐσὺ γι' αὐτὸν πονώντας
τόσα τραβᾶς ἀπὸ κακοὺς καὶ δύστροπους ἀνθρώπους.
” Μ' αὐτὰ τὰ λόγια φίλησε τὸ γιό του, καὶ τὰ δάκρυα
τοῦ τρέξαν ἀπ' τὰ μάγουλα, ποὺ ὡς τότες τὰ κρατοῦσε..........................................................................................
Εἶπε, καὶ κάθισε· κι ὁ γιὸς στὴν ἀγκαλιά του πῆρε
τὸ δοξαστὸ πατέρα του μὲ θρήνους καὶ μὲ δάκρυα.
Τότες κι οἱ δυὸ ξεβούρκωσαν, καὶ δυνατὰ στριγγλίζαν,
κι ἀπ' ὄρνια ξεφωνίζοντας πιὸ ἁψὰ κι ἀπὸ σπαράχτες
ἀγιοῦπες ἢ θαλασσαϊτούς, ποὺ πῆραν τὰ μικρά τους,
ἀκόμα πρὶ φτερώσουνε, τῆς ἐξοχῆς οἱ ἀργάτες·
τόσο πικρὰ ἀπ' τὰ βλέφαρα τὰ δάκρυα τους χυνόνταν.
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)