ΤΟ ΒΑΛΣ ΤΩΝ ΛΟΥΛΟΥΔΙΩΝ

3ο ΜΑΘΗΜΑ ΑΡΧΑΙΩΝ ΕΛΛΗΝΙΚΩΝ :άρθρα

Το άρθρο είναι μια μονοσύλλαβη κλιτή λέξη.

Χρησιμοποιείται πριν από τα ουσιαστικά, π.χ. ὁ γεωργός, ἡ φωνή, τὸ δένδρον και τα επίθετα, π.χ. ὁκαλός, ἡ καλή, τὸ καλόν

Ενικός αριθμός
	αρσενικό	θηλυκό	ουδέτερο
Ονομαστική	ὁ	ἡ	τὸ
Γενική	τοῦ	τῆς	τοῦ
Δοτική	τῷ	τῇ	τῷ
Αιτιατική	τὸν	τὴν	τὸ
Κλητική	ὦ	ὦ	ὦ
	Πληθυντικός αριθμός
Oνομαστική	οἱ	αἱ	τὰ
Γενική	τῶν	τῶν	τῶν
Δοτική	τοῖς	ταῖς	τοῖς
Αιτιατική	τοὺς	τὰς	τὰ
Κλητική	ὦ	ὦ	ὦ

                              ΑΣΚΗΣΟΥΛΕΣ  ΜΕ ΤΑ  ΑΡΘΡΑ 

ΟΜΟΡΦΕΣ ΣΤΙΓΜΕΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΣΤ΄ ΤΑΞΗ

ΟΜΟΡΦΕΣ ΣΤΙΓΜΕΣ από την στ΄τάξη (1)

Μήπως τους ξέρετε ;

ΠΑΙΧΝΙΔΑΚΙ :Μαυρίστε τις τελείες

ΚΡΥΠΤΟΛΕΞΟ (Μ.Μ.Ε)

Συμπλήρωσε τα τετράγωνα

ΠΡΟΣΕΧΟΥΜΕ ΤΟΝ ΗΛΙΟ

παιχνιδάκι :ΠΟΣΟΙ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΚΥΒΟΙ

ΤΑ ΠΑΛΙΑ ....ήταν όμορφα

                               ..................Συντροφιά  με τον  Κέβη , όπως παλιά 

2ο ΜΑΘΗΜΑ ΑΡΧΑΙΩΝ

                                Κανόνες τονισμού

Οι τόνοι στα αρχαία ελληνικά είναι τρεις:

η οξεία ( _´  ) (θόλος)

η βαρεία ( _`  ) (λαὸς)

η περισπωμένη ( _῀  ) (τιμῶ)

ΠΟΤΕ  ΒΑΖΟΥΜΕ ΟΞΕΙΑ

1.Οξεία παίρνει πάντα η προπαραλήγουσα, π.χ. ἄν-θρω-πος

2Οξεία παίρνουν πάντα τα φωνήεντα ό και έ, π.χ. λόγος, νέος

                  3. Οξεία παίρνει η παραλήγουσα όταν:

η παραλήγουσα είναι μακρά

και η λήγουσα  είναι  μακρά , π.χ

κήπων 

ΠΟΤΕ ΒΑΖΟΥΜΕ ΠΕΡΙΣΠΩΜΕΝΗ

1. Περισπωμένη βάζουμε στην παραλήγουσα όταν:

η παραλήγουσα είναι μακρά  

και η λήγουσα  είναι  βραχεία

κῆ πος

2. Περισπωμένη βάζουμε στη μακροκατάληκτη λήγουσα της γενικής και της δοτικής τοῦ ποιητοῦ, τῷ ποιητῇ, τῶν ποιητῶν, τοῖς ποιηταῖς

3. Περισπωμένη βάζουμε στη λήγουσα που προέρχεται από συναίρεση  

π.χ.   τιμάω τιμῶ

ΕΞΑΣΚΗΣΗ 

....κι άλλο παιχνιδάκι

                     Ισορροπήστε τα σχήματα

Πατήστε στην εικόνα και τοποθετήστε τα σχήματα προσεκτικά, για να μην
πέσουν. 
Μπορείτε να τα βάζετε πάνω από τα προηγούμενα ή δίπλα τους

...........ας παίξουμε

                              Βοηθήστε τον Pou να περάσει απέναντι

Πατήστε στην εικόνα και κάντε κλικ κάθε φορά που ο Pou πρέπει να περάσει απέναντι. Θα σηκωθεί μια γέφυρα προς τα πάνω, η οποία θα γείρει δεξιά, για να τη διασχίσει ο ή­ρωας. 
Προσοχή: Μην την κάνετε μεγαλύτερη ή μικρότερη απ’ ό,τι πρέπει, γιατί ο Pou θα πέσει στο κενό!

ΤΟ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ ΠΑΡΤΥ

.............Όταν τα αστεράκια έγιναν πουλάκια και πέταξαν για άλλη φωλιά .Μα η ζεστή αγκαλιά της μαμάς δασκάλας θα είναι πάντα ανοιχτή .......

1o μάθημα Αρχαίων ελληνικών

                ΦΩΝΗΕΝΤΑ -ΔΙΦΘΟΓΓΟΙ

Τα επτά φωνήεντα της αρχαίας ελληνικής είναι τα: α, ε, η, ι, υ, ο, ω και χωρίζονται σε τρεις κατηγορίες:

Βραχέα ή βραχύχρονα. Είναι τα: ε, ο. Λέγονται έτσι γιατί είχαν βραχεία (σύντομη) προφορά, προφέρονταν σε βραχύ (σύντομο) χρόνο, δηλαδή: ε = ε, ο = ο.

Μακρά ή μακρόχρονα. Είναι τα: η, ω. Λέγονται έτσι γιατί είχαν μακριά προφορά, προφέρονταν σε μακρύτερο, πιο μεγάλο χρόνο, δηλαδή: η = εε ω = οο.

Δίχρονα. Όπως φαίνεται από τα παραπάνω, τα φωνήεντα: α, ι, υ προφέρονταν με δύο χρόνους, άλλοτε ως βραχύχρονα (α = α   ι = ι   υ = ου) κι άλλοτε ως μακρόχρονα, (α = αα   ι =ιι   υ =ουου) γι' αυτό και ονομάζονται δίχρονα.

Βραχέα	Μακρά	Δίχρονα
ε, ο	η, ω	α, ι, υ

 

Εκτός όμως από τα φωνήεντα υπάρχουν και οι δίφθογγοι που είναι συνολικά έντεκα:

• οκτώ κύριοι: αι, ει, οι, υι, αυ, ευ, ου, ηυ
• τρεις καταχρηστικοί: ᾳ, ῃ, ῳ

α) Γενικά οι δίφθογγοι είναι μακρόχρονοι.

β) Υπάρχει βέβαια και η εξαίρεση! Οι δίφθογγοι αι και οι όταν βρίσκονται στο τέλος της λέξης θεωρούνται ως βραχύχρονοι.

 

               ΑΣΚΗΣΟΥΛΕΣ